Pink Floyd - Set The Controls For The Heart Of The Sun

رفتن سید برت از پینک فلوید، از یک طرف فاجعه از دست دادن موتور گروه بود و از طرف دیگر آزاد شدن تمام ظرفیت همه اعضا. راجر واترز شروع کرد به فکر کردن و ایده دادن و آهنگ ساختن که حاصلش در نهایت آلبوم‌های the dark side of the moon و the walls شد. آن دوران گذار هم البته واترز بیکار نبود و بار یک آلبوم مهم را بر دوش کشید:

a saucerful of secrets اولین آلبوم گیلمور با گروه و آخرین حضور سید برت بود. این آلبوم گذر پینک فلوید از psychadelic rock به progressive/space rock بود. شاهد این ادعا هم، همین آهنگ عجیب و غریب است با آن عنوان خارق‌العاده‌اش. موزیک از یک نقطه دور (از دید سایکادلیکی ببینید!) شروع می‌شود و صداها بیشتر رمزآلود و در حرکت مواج هستند. بعد به یک نقطه اوج می‌رسد و آشوب، همه چیز در هم می‌پیچد (در تمام این روند به کار فوق‌العاده ریچارد رایت دوست‌داشتنی پای کیبورد/ارگ توجه کنید که چه باری از آهنگ را به دوش می‌کشد و اصلا خودش را توی چشمتان فرو نمی‌کند)، صداها تغییر می‌کنند و از فرم صداهای معمول زمینی خارج می‌شوند. دیگر خبری از آن ریتم اولیه و صداهای شرقی نیست. نیک میسون هم پای درام خودش را می‌کشد. بعد صداهای فضایی شروع می‌شوند، یا اقلا صداهایی که انتظار می‌رود در برخورد با موجودات فضایی شنیده شود. پس‌زمینه به نسبت ساکت است و فقط یک گیتار یا کیبرد خیلی کوتاه و گسسته نواخته می‌شود.

خانمها، آقایان. به فضا خوش آمدید. به اسپیس راک خوش آمدید. به موسیقی دهه آینده خوش آمدید.