Bob Dylan- Masters of War

اگر از کسی بپرسید چرا موسیقی راک در ایران مانند کشورهای آمریکا و انگلیس رشد نکرده است به راحتی می تواند برایتان هزاران هزار دلیل بتراشد که آن موسیقی فلان است و الخ. ولی واقعیت این است که موسیقی راک اند رول زاده شرایط محیطی و اجتماعی جامعه امریکا پس از جنگ جهانی دوم بوده است. به علاوه همه ما می دانیم که اشعار موسیقی راک جزء نقاط قوت آن است. ولی هیچ وقت به فکرمان نرسیده است که این اشعار انتقادی چه پشتوانه فکری و اعتقادی داشته اند. یکی از جنبش هایی که بسیار بر روی این سبک از موسیقی تاثیر گذاشته است جنبش ادبی بیت (Beat) است.

جنبش بیت در اویل دهه پنجاه میلادی به خاطر سرخوردگی پس از جنگ جهانی دوم شکل گرفت. در آن دوران جامعه آمریکا مست از پیروزی در جنگ جهانی دوم و دارای اقتصاد رو به رشد بود. همه اینها حس خودپسندی و غرور را در جامعه امریکا ایجاد می کرد. همچنین در این زمان جنگ سرد به مسئله بسیار بحث برانگیزی تبدیل شده بود و حسی آمیخته به ترس را در جامعه آمریکا القا می کرد و مردم از این هراس داشتند که جنگ جهانی سوم به زودی رخ دهد. از طرف دیگر دولت آمریکا با پشتوانه عقاید مک کارتی نیز مبارزه همه جانبه ای با کمونیسم به راه انداخته بود. این مسئله باعث شد بود که دولت به هرگونه انحرافی حساس باشد و با آن به مبارزه بپردازد. در نتیجه نوعی حس دنباله روی و سازشکاری (به قول خودمان حزب بادی) در جامعه آمریکا به وجود آمده بود که هر گونه نارضایتی را از ریشه می خشکاند.

در این میان جان کرواک، آلن کینزنبرگ و ویلیام بورو جنبش بیت را به وجود آوردند تا اعتراض خود را نسبت به این روند بیان کنند. به طور خلاصه پایه های فکری گروه بر اساس هنجار شکنی و مخالف با تصورات رایج جامعه نسبت به مسائل مختلفی مانند همجنسگرایی، سکس، مواد مخدر، جنگ و از همه مهمتر جو ادبی آن روزگار بود. آنها بیشتر در بارها جمع می شدند داستان ها و شعرهایشان را می خوانند، به موسیقی جز گوش می دانند، مشروب می نوشیدند، از مواد مخدر استفاده می کردند و خلاصه خوش گذرانی را به حد اعلای خودش می رساندند.

اما ساختار اصلی شعر و داستان گویی در این جنبش حول و حوش بداهه گویی می چرخید و بسیاری از داستان ها و اشعارشان، مانند «در جاده» اثر کرواک، از آن پیروی می کرد. این مسئله ریشه در محبوبیت موسیقی جز در بین آنها داشت که می دانیم بداهه نوازی در این سبک چقدر اهمیت دارد.

در این بین به خاطر تم ضد جنگ و افکار مترقی این جنبش بسیاری از جوانان و نوپرستان به این طرز زندگی علاقه مند شدند. بسیاری از این جوانان خوانندگان و نوازندگان سال های بعد آمریکا بودند. از خوانندگانی که رابطه نزدیکی با این جنبش و اعضای آن داشتند می توان به باب دیلان، جان لنون، پل مک کارتنی، میک جگر، لو رید، پتی اسمیت، تام ویتس و ... اشاره کرد.

یکی از نمونه های خوب موسیقی که بسیار از این جنبش تاثیر گرفته است آهنگ اربابان جنگ باب دیلان است.

منابع:

http://goo.gl/oBkDW4  

http://goo.gl/vymkif

http://goo.gl/VQWfqk