Richie Havens - Freedom

اجرای آغازین ووداستاک، بر عهده ریچی هیونز گذاشته شده بود. به علت هجوم مردم و ترافیک شدید، بسیاری از هنرمندان با تاخیر به برنامه می‌رسیدند و این همه ملت جمع شده را باید به نحوی سرگرم می‌کردند. ریچی در آن زمان چندان شناخته شده نبود و فقط یک آلبوم او به چارت‌های فروش راه یافته بود و این اجرای زنده نقطه عطفی در کارنامه‌اش و تضمین کننده فروش کارهایش بود. او سه ساعت تمام گیتار زد و خواند و دوباره و چندباره خواند و هرچه بلد بود روی دایره ریخت تا جایی که دیگر دستش خالی شد. سپس از ریتم قدیمی Motherless Child استفاده کرد و اجرایی بداهه انجام داد که اتفاقا بسیار هم موفق بود. شعر این کار تشکیل شده از چندصدبار Freedom است و چندبار sometimes I feel like a motherless child

به نظر من تمام جذابیت این کار، روحی است که ریچی خرج کار می‌کند، زحمتی که می‌کشد و عرقی که می‌ریزد. موزیک هرچند زیبا، ولی به هر حال معمولی است و نه چندان منطبق با سلیقه شخصی من. چندصدبار فریاد زدن آزادی هم هرگز به کسی چیزی اضافه نکرده است. به هرحال برای یک بار گوش دادن اصلا بد نیست