جو بوناماسا به همراه بث هارت. ترکیبی بسیار عالی برای راک و بلوز. بوناماسا که این روزها همه چیزمان شده و بث هارت هم (بی‌انصافی است مقایسه‌اش با جنیس جاپلین، که به نظر من او در کلاس خودش تقریبا تنهاست) که صدایش همه روح است و جان. وسط آهنگ چندبار داشت من را به گریه می‌انداخت، این گیتار رعب انگیز بوناماسا. اگر دهه ۶۰ و ۷۰ کسانی مثل کلاپتن و هندریکس و جف بک و پیج و گیلمور ( و کیث ریچاردز، با احتیاط البته) داشت، ما الان (احتمالا فقط) جو بوناماسا را داریم. توصیه شدیداللحن به این کلیپ و البته دیدن کامل برنامه. اگر که راضی نبودید، پولتان را پس می‌دهیم.
No comments:
Post a Comment