Genesis - Mama

گروه Genesis و شخص فیل کالینز، چندان از محبوبان من در راک (یکی به دلیل تمایل بیشتر گروه به کارهای پاپ و دیگری بیش از حد الکترونیکی بودن صداهایشان) نیستند. سلیقه شدیدا بازاری فیل کالینز (اجازه بدهید به زبان دیپلماتیک عرض کنم که او نیازهای بازار را خوب می‌شناسد و قواعد حضور درازمدت در بازار را بلد است، نوسان چندانی ندارد و همیشه بسیار پرفروش است و به همین دلایل چندان ریسک پذیر و اهل تجربه‌های جدید نیست)، یکی از عوامل جدایی پیتر گابریل ( آدمی کلا گوشه‌گیر ولی همیشه به دنبال تجربه‌های نو) از گروه بود. ولی آن گروه باشکوه، کارهای خوب زیادی دارد. شاید یکی از بهترین آنها و احتمالا بهترین در دوران پساگابریلی، این آهنگ است. موزیک هیجان ندارد و در عوض، عجیب تیره است. صدای درام شاید از مشخصات موزیک دهه ۸۰ باشد، ولی چنان خوب به آهنگ نشسته که از همان اول من را میخکوب می‌کند. گیتار و کیبورد، حضور مینیمالیستی دارند و اجرای فیل کالینز، امان از اجرای فیل کالینز، و تو چه دانی چیست ووکال فیل کالینز! باورنکردنی خوب است! خواندن این پاراگراف کوتاه http://en.wikipedia.org/wiki/Mama_(Genesis_song)#Theme در مورد آهنگ، بسیار توصیه می‌شود و تازه به کمک آن، ویدئو کلیپ رمزگشایی می‌گردد؛ هرچند که برای من خود کلیپ هیچ اهمیتی نداشت و حتی به یک کلمه از شعر هم دقت نکردم. برای من همه چیز در موزیک و اجرای ووکال خلاصه می‌شود! شنیدن این آهنگ توصیه می‌گردد، و نه یک بار.